In gesprek met… Catelijne van Luijck
… Huisarts in Wenen
Dit keer hadden wij het genoegen te spreken met Catelijne van Luijck, huisarts in Wenen.
Catelijne is 46 jaar, heeft kinderen en woont inmiddels al lange tijd in Oostenrijk.
Catelijne studeerde geneeskunde in Leiden. Voor haar proefschrift vertrok ze naar Zuid-Afrika. Ze wilde graag naar het buitenland en dan met name naar een ontwikkelingsland om daar als arts aan de slag te gaan. Ze droomde over werken voor Artsen zonder Grenzen. Maar het leven liep anders. In Zuid-Afrika leerde ze de vader van haar kinderen kennen. Hij was een arts uit Oostenrijk en al wat verder in het traject dan Catelijne, dus besloten ze dat zij bij hem in Oostenrijk zou komen wonen. Dat was een flinke stap. Ze sprak de taal nog niet, wat zeker binnen de geneeskunde een must is, en moest hier ook verder met haar opleiding. Ze was op dat moment basisarts, maar deze qualificatie was niet bekend in Oostenrijk. In Nederland mag je als basisarts al aan het werk, in Oostenrijk was dit niet mogelijk. Hier moet je drie jaar lang je ‘turnus’ doen, een meer algemene medische opleiding, waarna je je weer verder kunt specialiseren.
Samen met haar toenmalige man besloten ze al tijdens de opleiding aan kinderen te beginnen, omdat op dat moment hun diensten nog goed op elkaar af te stemmen waren. Zo konden ze samen de zorg voor de kinderen verdelen. Hoognodig in Oostenrijk, want het is hier veel moeilijker opvang te vinden voor jonge kinderen. Gelukkig had het ziekenhuis een creche waar de kinderen naar toe konden. Catelijne heeft ook geen gebruik gemaakt van de twee jaar verlof en is steeds eerder aan de slag gegaan, net als ze in Nederland zou hebben gedaan.
Catelijne wilde ook graag als huisarts aan de slag. Omdat haar man toen ook al huisarts was, was het voor haar wat makkelijker om door alle bureaucratie te navigeren. Er moesten flink wat stappen gezet worden voor een eigen praktijk. In Oostenrijk moet je eerst punten in de gezondheidszorg behalen en pas bij voldoende punten kun je solliciteren op een vrije praktijk. Catelijne heeft in een hospice gewerkt, in een physikalisch Institut en heeft aan waarnemen gedaan.
Ze wilde heel graag in een multiculturele buurt werken en ook met de fiets naar werk kunnen. Haar praktijk, waar ze al vanaf 2013 werkt, bevindt zich in 1200 en haar patientenbestand is zeer multicultureel. Ze behandelt ook veel Belgen en Nederlanders. Via de ambassade en via mond tot mond reclame komen ze bij haar terecht. Catelijne zegt dat ze het heel prettig vindt huisarts in Oostenrijk te zijn. De werktijden zijn prettig en laten genoeg tijd voor het prive leven vrij.
Wel lastig is de sterke hiërarchische en soms autoritaire structuur in Oostenrijk, ook tussen artsen onderling. In Nederland is dit heel anders en is de sfeer veel informeler.
Haar oude droom om ontwikkelingswerk te doen heeft ze nog steeds, maar dit is met een eigen praktijk lastig. Wel heeft ze nooddiensten gedraaid op Wien Hauptbahnhof voor de Ukraiense vluchtelingen. Howel dit een goede ervaring was, blijft Afrika toch wel haar droomland.
Wat betreft Oostenrijk zit het ook wel goed. Catelijne is een echte natuurliefhebber, gaat graag mountainbiken en vindt het heerlijk dat je makkelijk rust kunt vinden in Oostenrijk. Oostenrijkers zijn ook was minder gestresst en staan meer ontspannen in het leven. Het is als buitenlander niet altijd makkelijk om aansluiting te vinden, maar met schoolgaande kinderen gaat dat wel makkelijker.
Tot slot laat ze me haar prachtige tuin zien, want tuinieren in haar vrije tijd vindt ze ook heerlijk.
Ik dank haar voor de gastvrijheid en de heerlijke tompouce en het open en eerlijke gesprek.
Je kunt Catelijne ook vinden in de Oostenrijk gids op onze website.
