In gesprek met Bruno Demol, voorzitter van de Östereichisch Belgische Gesellschaft in Wenen.
Enkele maanden geleden nam Michael De Jongste kontakt met mij op. Het werd een boeiende ontmoeting en het is altijd goed dat de Nederlanders en Belgen in Oostenrijk elkaar kennen. Michael vroeg mij enkele lijntjes voor de NLV Wenen te schrijven.
Niet zo gemakkelijk want momenteel ben ik met vrienden aan het zeilen voor de kust van Normandie. En een zeilboot is geen comfortable schrijfruimte. Normandie, waar bijna 1000 jaar gelegen Willem de veroveraar naar met zijn leger naar Engeland overstak en bijna 80 jaar geleden D Day plaatsvond. Het gaat er nu gelukkig wat vredelievender aan toen en alleen het slechte weer maakt het ons moeilijk. Vaak komen we ook Nederlandse zeilers tegen. Nederland is altijd een zeevarende natie geweest.
Maar hoe ben ik als Bruggeling in Wenen verzeild geraakt? Zo ver van de zee. Heel eenvoudig, zoals bij zovelen, via het werk. De Belgische firma Recticel, waarvoor ik werkte had een joint venture met de oostenrijkse firma Greiner opgezet om polyurethaan schuim (voor zitmeubelen en matrassen) te produceren in Oost-Europa. En zo heb ik de evolutie in Oost-Europa na de val van de muur van Berlijn van dichtbij meegemaakt en hebben we intussen vestigingen in de meeste Oosteuropese landen, Duitsland en Oostenrijk. Gelukkig voel ik mij ook in een cultuurstad als Wenen of in de Oostenrijkse bergen even thuis als op zee. Na vele jaren (graag) aan de Wienerberg gewoond te hebben wonen we nu sedert enkele jaren in Mödling.
Voor ik naar Oostenrijk vertrok hat ik nog een tijd als jurist in Brussel gewerkt, een jaar in West-Australie en ook voor Case New Holland, de producent van landbouwmachines.
Eigenlijk was het plan slechts drie jaar in Oostenrijk te blijven. Het zijn er intussen 27 geworden. Gelijk in de eerste jaren in Oostenrijk heb ik de Oostenrijkse Petra leren kennen. We hebben drie volwassen kinderen, twee dochters en een zoon. Allen spreken naast hun moedertaal Duits ook Nederlands. Ik werk na al die jaren nog steeds voor dezelfde firma al heet die nu NEVEON ipv het oorspronkelijke Eurofoam.
Drie jaar geleden ben ik president van de Oostenrijks Belgische vereniging geworden (www.oebg.at). Ik vond er een aktief bestuur, Brigitte Beidinger (Vize-Präsidentin), Marleen Deblonde (Generalsekretär) en Dominque Freches (Schatzmeister). De vereniging brengt Belgen, Oostenrijkers en mensen met ergens een affinteit voor Belgie samen.
De coronatijd maakt het voor verenigingen niet gemakkelijk. Maar tussen de buien (lockdowns) door hebben we toch flink wat activiteieten, meestal in openlucht, kunnen organizeren.
Intussen zijn we aangekomen in Saint Vaast in Normandie, vlakbij Cherbourg en kan ik mijn berichtje versturen.
Ik hoop velen van de lezers in de toekomst persoonlijk te kunnen ontmoeten.
Een hartelijke groet vanuit Normandie,
Bruno
